മഴയത്ത് . in a heavy shower

Rain was playing its power play.

Sky was dark and thick.

Forgot to take my umbrella.

There were caps for sale in the shop.

Took one, wore and dash to the nearest shelter.

Children were in heaven!

They were rushing to their nearest rides.

It is Happy land - a water theme park in
the outskirts of Thiruvananthapuram,

and it became a real water park today!

Water water every where!
My shelter was luckily a canteen!
Took a seat, ordered a cup of black tea
and emptied out my water colour kit…

മഴ ഉടനേയൊന്നും മാറുന്ന ലക്ഷണമില്ല.

എന്തായാലും നനയാന്‍ വയ്യ.

മൂന്നു ഘട്ടങ്ങളായി ഓടി കാന്റീനിലെത്തി.

നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ട സ്ഥലം.

പക്ഷേ, ഇത്തവണ പണി വേറേയായിരുന്നു.

രാജേന്ദ്രന്‍ ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞു. “വരച്ചോ..

പിള്ളാരേ ഞങ്ങളു നോക്കിക്കോളാം.”

ദേവദാരുച്ചോട്ടില്‍ . under the deodar cedars

.
 .

.













The valley was covered with blossoming deodar cedars. 

They were charming with sensuous, weeping branches 

and soft, touchable foliages. 

The river Beas was flowing with wild giggles below us. 

And majestic Himalaya above the tree top 

appeared elegant with his shining whiteness. 

When I was painting the trees, 

Sariza was changing her wet clothes.

.

പൈന്‍ മരങ്ങള്‍ അഞ്ചുതരമുണ്ട് മനാലിയില്‍.
ദേവദാരുക്കളാണ് അവയില്‍ കൂടുതലും.
ആകാശത്തോളം ഉയരവും അതിനൊത്തവണ്ണവും,
നിറഞ്ഞ ഇലച്ചാര്‍ത്തുകളുമുള്ള പ്രൌഡവൃക്ഷങ്ങള്‍. 
പാതയ്ക്ക് ഇരുവശവും മരങ്ങളാണ്.
ഒരു വശത്ത് മാനം മുട്ടുന്ന കുന്നുകള്‍ നിറയെയും
മറുവശത്ത്, അങ്ങു താഴെ നൂലായൊഴുകുന്ന നദിക്കരയോളവും.
.
. 

ഇളവെയിലില്‍ . in the golden glow

എന്റെ ഫ്യൂജി കളര്‍ പേപ്പര്‍ പുസ്തകത്തിലെ ഫോളിയേജ് ഗ്രീന്‍ തീര്‍ക്കുമാറ് 

മഞ്ഞനിറമായിരുന്നു ആ പ്രഭാതത്തിന്.  

സ്വര്‍ണ്ണത്തിന് സുഗന്ധം എന്ന പോലെ ആയിരുന്നു,

ഇളവെയിലില്‍ തിളങ്ങുന്ന പൊന്തക്കാടുകള്‍ വരയ്ക്കാനിരുന്ന എന്റെ മുന്നിലേക്ക് 

ഒരു കൂട്ടം മയിലുകള്‍ എത്തിയത്.

.

Every blades of grass were glowing.

Every twigs were bustling.

It was indeed a dream like day break, 

when pea cocks were honking their mating calls.

പൊന്തക്കാട് . bushes

My small bag was filled with colours and brushes.

And there were bushes every where to draw.

They were different form the bushes of our place.

Yellows, browns and olive greens were shining with their 

contrasting tints and shades.

Cries of some lonely pea cocks were heard chronically.
.

ട്രെയിനിലെ സെക്കന്റ് ക്ലാസ്സിന്റെ ഗന്ധവുമായി 

ഉഷ്ണിച്ച് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഫുട്ട്ബോര്‍ഡും നിറഞ്ഞു കവിയുന്ന 

തിരക്കുമായി ലോക്കല്‍ ബസ്സുകള്‍! 

എങ്ങനെയോ ഇവിടെ എത്തി. 

ഇവിടം സ്വര്‍ഗ്ഗമാണെന്നു തോന്നിയതു വെറുതേയായിരുന്നില്ല. 

പട്ടണത്തില്‍ നിന്നകന്ന് സ്വസ്ഥമായ ഒരു സ്ഥലം. 

പൊന്തക്കാടുകളും ചെറുവഴികളും 

കട്ടിയില്ലാക്കാറ്റും ഒക്കെയായി ഒരിടം. 

കൂട്ടിന് ഒരു പറ്റം മയിലുകളും.

dockyard . കടവ്

Kulanada.
This is river Achan kovil.
These old boats in the waterfront are there for ages.
There are pieces of clouds in the boat, waiting for a trip.
They are the light blue mirror image of the sky in the rain water.

ശബരിമല സീസണിലാണ് കുളനട സജീവമാകുന്നത്.

പന്തളത്തുള്ള അയ്യപ്പന്റെ അമ്പലത്തില്‍ തൊഴുതിട്ടാണ്

പലരും മല ചവിട്ടാന്‍ പോകാറ്.

മണ്ഡലകാലമാകുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ് ഈ ഭാഗത്തെ റോഡുകളില്‍

സ്ഥിരമായി കാണാറുള്ള കുഴികളും ഗര്‍ത്തങ്ങളും അപ്രത്യക്ഷമാകും.

ഇത് കുളനടയിലെ ഒരു കടവ്.

ഈ തോണികള്‍ നാളേറെയായി ഇവിടെയുണ്ട്.

Lily pond . ആമ്പല്‍‌കുളം

Punnamood – where, I have a house;
Where, my father and mother were living for the last eleven years.
Now, my father is no more.
And now, no one stays in that house.
This is a pond near that house.
And it took eleven long years for me to find this little lily, worth to draw.

തൊട്ടടുത്തുള്ള ചിലതിനെ നാം പലപ്പോഴും കാണാറില്ല.

ഇത് പുന്നമൂട്ടിലെ ഒരു കുളം.

എത്രയോ തവണ ഇതുവഴി നടന്നിരിക്കുന്നു.

മക്കളെ ചീരയും പയറും വാഴയും വളരുന്ന വയലു കാണിക്കാനായി ഇതുവഴിയാണ് പോകാറ്.

കൊക്കുകള്‍, മൊണ്ടികള്‍, താറാവുകള്‍...

ചിലപ്പോള്‍ കൂട്ടമായി പാറിപ്പോകുന്ന തത്തകള്‍...

അങ്ങനെ കാഴ്ചകല്‍ ഒരുപാടുണ്ട്.

the cart without bull . കാളയില്ലാത്ത വണ്ടി

The trip to ‘Thovala’ with Martin was

the most fruitful one in my life as an artist.

Lotus ponds, coconut groves,

fields with paddy and “jamanthi” flowers

and the never ending breeze

with the smell of “kolunthu” are the specialties of Thovala.

The small rock hillocks looks like

mud cakes made by God

when he was a small kid.

തോവാളയിലെ പൂച്ചന്ത കണ്ടുമടങ്ങുമ്പോഴാണ്

വഴിയോരത്ത് ഈ കാളയില്ലാത്ത വണ്ടി കണ്ടത്. വേറൊന്നുമാലൊചിച്ചില്ല.

അവിടെ കുത്തിയിരുന്നു. വര തുടങ്ങി.

മാര്‍ട്ടിന്‍ കൂടെത്തന്നെയുണ്ട്.

ഒന്ന്.. രണ്ട്.. മൂന്ന്... നാല് .. ആളുകള്‍ കൂടിക്കൂടി വന്നു.

കാഴ്ചകാണാന്‍ വന്നവരല്ല. പണിക്കാര്‍.

ഞാനിരുന്നത് ഒരു വര്‍ക്ക് ഷോപ്പിന്റെ പണിമുറ്റത്തായിരുന്നു.

പുലര്‍ച്ചയായതിനാല്‍ അറിഞ്ഞില്ല.

നിമിഷനേരം കൊണ്ട് എനിക്കുചുറ്റും യന്ത്രങ്ങളും

കവചങ്ങളും പണിയായുധങ്ങളും നിരന്നു.

എണ്ണയുടെയും ഗ്രീസിന്റെയും ഗന്ധം.

തട്ടലിന്റെയും മുട്ടലിന്റെയും ചുറ്റികക്കൊട്ടലിന്റെയും ശബ്ദം.

കടുക്കുന്ന വെയില്‍.

അതുകൊണ്ടെന്താ..

ചിത്രം വേഗം തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റി.

neyyar dam . നെയ്യാര്‍ ഡാം

Neyyar dam is 21km away from Thiruvananthapuram,

It's a beautiful picnic spot.

The cool blue lake with green frills touches

the violet mountain range of 'Sahya'.

The water flowing out from the dam carries

thousands of fallen forest leaves -

red .....

orange ....

yellow ....

പണ്ട് പ്രൈമറി സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്

ആദ്യമായി നെയ്യാര്‍ ഡാമില്‍ പോകുന്നത്.

സര്‍ക്കാര്‍ ബസ്സിലായിരുന്നു അന്നത്തെയൊക്കെ എസ്കര്‍ഷനെന്നാണ് ഓര്‍മ്മ.

ഡാമിലേക്കുള്ള പഠനയാത്രയെപ്പറ്റിയും

അവിടെയുള്ള ജീവന്‍ തുളുമ്പുന്ന പ്രതിമകളെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ

അന്നു ടീച്ചര്‍ ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് വിവരണമെഴുതിച്ചിരുന്നു.

പിന്നീട് കാഴ്ചകാണാനും ചിത്രം വരയ്ക്കാനുമൊക്കെയായി

എത്രയോ തവണ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നു.

മുതിര്‍ന്നപ്പോല്‍ യാത്ര കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ബൈക്കിലായെന്നുമാത്രം.

peacocks of trichi . തൃച്ചിയിലെ മയിലുകള്‍

തൃച്ചിയിലെ ഒരു പാര്‍പ്പിട മേഘല.

വൃത്തിയുള്ള നിരത്തുകള്‍.

ചുറ്റും കുറ്റിക്കാട്.

മയിലുകള്‍ എവിടെയും യഥേഷ്ടം വിഹരിക്കുന്നു.

പാതയോരത്ത്, വീട്ടുവളപ്പില്‍, പൊന്തക്കാട്ടില്‍, നടുറോഡില്‍!

ചില പൂവാലന്മാര്‍ മരത്തിനു മുകളിലേക്കു പറന്നുകയറി

പ്രൌഡിയോടെ അവിടെ ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നു.

പെണ്‍‌മയിലുകള്‍ ചിതലുകളേയോ, പുഴുക്കളേയോ

ചിക്കിപ്പെറുക്കുന്നു.

ചില പൂവന്മാരെ കണ്ടാല്‍ പിടയാണെന്നേ തോന്നൂ!

വാലു പൊഴിഞ്ഞവ.

പുതിയ വാലുമുളയ്ക്കും വരെ നാണക്കേട് സഹിക്കണം.

Men without mustache may be great looking.

But peacocks without tails look funny!
Here are some tailless peacocks from Trichi.

In this part of Trichi it’s easy to capture peacocks in to your paintings.

Even if the peacock you are drawing is moving away from the frame,

you need not worry.

Within no time another set of peacocks will be available there!
After framing the painting I have shown this work

to one of my friends.

And he said,

“Peacocks moving from right to left is inauspicious”.

But I don’t mind.

Let them walk as they like.

girl at kovalam . കോവളത്തെ പെണ്‍കുട്ടി

Kovalam is the most visited beach in my life.
My father was my first company.
Now my daughter accompanies me.
She likes to play in the sand and water.
And I like to watch it.

റെയില്‍‌വേസ്റ്റേഷന്‍.., ചന്ത.., മൃഗശാല.., മൈതാനം...

അങ്ങനെ, സ്കെച്ചുചെയ്യുവാന്‍ പുതിയ മേച്ചില്‍പ്പുറം തേടിയാണ്

അന്ന് കോവളത്തെത്തിയത്.

പ്രദീപും വിമല്‍‌രാജും ബാലകൃഷ്ണനും ഗിരീഷുമൊക്കെയായിരുന്നു കൂട്ട്.

വെയിലുകായുന്ന വിനോദസഞ്ചാരികളെ

അവരറിയാതെ കടലാസില്‍ കോറിയിടവേ

ദാ.. ഒരു മദാമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.

എത്ര വര്‍ഷങ്ങള്‍....

കോവളം.. ഇപ്പോഴും എത്ര മനോഹരം!

ഇത് ഒരു പുതിയ ചിത്രം.

.

girl

the old building of ahmedabad . അഹമ്മദാബാദിലെ പഴയ കെട്ടിടം

After the 21 day’s stay at Ahmadabad with vegetarian food and
“Yoga” practices, I became a different man.
When I returned home, my wife lifted my T-shirt and started laughing.
My pot-belly was totally missing.
But I made her know what I really was missing.
Some of my favorite works done at Ahmadabad were mislaid.
Luckily, I could save this one.
ആറുകൊല്ലം‌മുമ്പ് അഹമ്മദാബാദിലെ ഒരു റോഡരുകിലിരുന്നു വരച്ച ചിത്രമാണിത്.
കുട്ടികളുപയോഗിക്കുന്ന വാട്ടര്‍കളര്‍ കേക്കുകളായിരുന്നു മാധ്യമം.
വര്‍ഷങ്ങള്‍‌ക്കു ശേഷം ചേതന്‍ ഭഗത്തിന്റെ
“ത്രീ മിസ്റ്റേക്‍സ് ഇന്‍ മൈ ലൈഫ്” വായിച്ചപ്പോള്‍ തോന്നി,
അതിലെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ബാങ്ക് കെട്ടിടം ഇതുതന്നെയാണോ എന്ന്.
.

rain tree . മഴമരം

This is one of my three watercolour paintings done during the stay at Puducheri.
When I see this picture, I recollect the old couple whom I met under this rain tree.
They were waiting near the culvert with their moped to get someone’s help.
The lady was too weak to climb and sit on the seat of that moped.
….. When the old man and old woman gave me a thankful smile, for a moment, I thought, I have done a great thing!

മഴമരത്തിന്റെ തണലത്ത് മോപ്പെഡുമായി നില്‍ക്കുകയാണ് അവര്‍.
വൃദ്ധദമ്പതികള്‍.
മുത്തശ്ശിക്ക് മോപ്പെഡിലേക്ക് കയറാന്‍ വയ്യ.
ഒരു കൈ സഹായം വേണം.
എത്ര നിസ്സാരമായ ഒരു സഹായം!
പക്ഷേ, നന്ദിപൂര്‍വ്വമുള്ള ആ പുഞ്ചിരി...
...എത്ര അമൂല്യം!

The bull without cart . വണ്ടിയില്ലാത്ത കാള

.
It was a sultry afternoon.
The dirty dust of the Nagarkovil was showering all over our bodies with the hot and naughty wind.
This bull was resting in the middle of the road and we were on the broken slabs over the sewage near the bus stand.
Martin brought some stones to prevent my paper from flying off.
We were really mad.
A crowd appeared to watch this tamasha.
.
മാര്‍ട്ടിനോടൊപ്പം തോവാളയിലും മറ്റും കറങ്ങിയ കൂട്ടത്തില്‍ ചെയ്ത രണ്ടു ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു “വണ്ടിയില്ലാത്ത കാള“യും “കാളയില്ലാത്ത വണ്ടി“യും.
ഞാന്‍ പയ്യന്നൂരിലേക്കും പിന്നീട് അടൂരേക്കും പോയപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ അച്ഛനും അമ്മയും ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു.
അവരെ കാണാനായി വല്ലപ്പോഴും എത്തുന്ന എന്നെ പൂമുഖത്തുവച്ചിരുന്ന ഈ ചിത്രം പലപ്പോഴും അസ്വസ്ഥനാക്കി.
.

kovalam . കോവളം

It was a rainy day.

Heavy downpour!

He was a crazy man.

So he went to the beach, alone.

Above the rocks there was a thatched hut, leaking all over.

Roasted shells were served with local liquor.

Two dark skinny children were sitting on a corner, looking at him with their big pale eyes.

They were hungry.

It is obvious.

It’s not the season.

They must me starving.

There are roasted shells.

But they are for the customers.

The man could not eat them when he saw those poor souls.

“If I do not touch the shells, definitely their mother would give it to the next customer”, he thought.

.

While stepping down he couldn’t stop looking back.

He saw those children with happy faces and wide open eyes, having the half eaten shells!

.

കോവളത്തെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ മനസ്സില്‍ നിറയും.

ഞാനാദ്യമായി ‘കോവളം’ വരയ്ക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ഒപ്പമുണ്ട്.

ഞാനന്നു സ്കൂള്‍ കുട്ടി. മഴയുള്ള ഒരു മദ്ധ്യാഹ്നം. പാറക്കല്ലില്‍ ഇരുന്ന് ഞാന്‍ വരച്ചു.

നിവര്‍ത്തിയ കുടയുമായി അരികില്‍ അച്ഛന്‍ നിന്നു.

giraffe . ജിറാഫ്‌

again the same old place.

the boat house inside the thiruvananthapuram zoo.

but this time i turned to the other side to paint.

two three times a giraffe came to watch what i'm doing.

മൃഗശാലയ്ക്കുള്ളിലെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞ അതേ ബോട്ട്‌ ക്ലബ്‌.

മൃഗപാലകരുടെ പണിയായുധങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന പഴയ കെട്ടിടമാണിത്‌.

ഇതിനു പിന്നിലാണ്‌ ജിറാഫിന്റെ കൂട്‌.

പണ്ട്‌, രണ്ടാമത്തെ (നന്ദന്‍കോടുള്ള) വാടകവീട്ടില്‍ താമസിക്കുമ്പോള്‍ കുളിമുറിയുടെ കിളിവാതിലിലൂടെ ദൂരെ മൃഗശാലയും ഉയര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്ന ജിറാഫിന്റെ തലയും കാണാമായിരുന്നെന്ന് അമ്മ പറയും.

Sword > Ponmudi . വാളേ വാള്‌

Do you know that the record for producing the longest sword in the world is belonging to me?

It began from the hill top of Ponmudi and ended at the Thampanur bus stand, Thiruvananthapuram.

It was the same day on which Sasankan fell down from his bike for the first time.

Thanks to Mathayi who took the trouble of carrying me all the way down on his bike (and helped me to sit in an ideal ‘back to back’ posture to deliver that wonderful sword!).

The trace of that sword which divided the 65km road in to two exact parts (65km each) might have been faded. But those memories will never fade.

പൊന്മുടി.

തിരുവനന്തപുരത്തിന്റെ സ്വന്തം ഹില്‍സ്റ്റേഷന്‍.

തമ്പാനൂരില്‍നിന്നും രാവിലെ ഒരു ബസ്സുണ്ട്‌. കോളേജ്‌ വിട്ട്‌ വീട്ടിലെത്തുന്ന അതേ സമയം തിരിച്ചെത്താം.

മലമുകളില്‍ ബിയറു കിട്ടും.

അത്‌ കുടിച്ചിട്ട്‌ കുപ്പി എവിടെയെങ്കിലും എറിഞ്ഞ്‌ പൊട്ടിക്കാം.

പെണ്‍കുട്ടിയേയും കൊണ്ടാണ്‌ ഒറ്റയ്ക്കു പോകുന്നതെങ്കില്‍ ആയോധനകലകളെന്തെങ്കിലും പഠിച്ചിരിക്കുന്നത്‌ നന്നായിരിക്കും.

പണ്ട്‌ ഇവിടം മുതല്‍ തിരുവനന്തപുരം വരെയുള്ള 65കിലോമീറ്റര്‍ റോഡില്‍ രാത്രിയില്‍ നെടുനീളെ വെച്ചൊരു വാളിനെ മറക്കുവാനാകുമോ എന്നെങ്കിലും?

water water everywhere . കള്ളും വള്ളവും വെള്ളവും

This is Champakkulam, where four rivers flow parallel towards the Arabian Sea.
A place in Kuttanad (Alappuzha district in Kerala) famous for the three ‘k’s.
Kallu (toddy), kappa (tapioca) and karimeen (a fresh water fish) .
ഒരാള്‍ക്ക്‌ കള്ളുകുടിച്ചാല്‍ ഉടന്‍ വയറിളക്കമാണെന്നു കരുതുക.
ഇനി ഒരു രാത്രി അയാള്‍ ഒരു മുറിയില്‍ അകപ്പെട്ടെന്നു കരുതുക.
പാതിരാത്രിയായപ്പോ അയാള്‍ക്ക്‌ അതിഭയങ്കര ദാഹം വന്നെന്നു കൂടി കരുതുക.
അവിടെ ആകെയുള്ളത്‌ കൂടെയുള്ളവര്‍ കഴിച്ചു ബാക്കിവച്ച ഒരുതുടം കള്ള്‌!
സുഹൃത്തേ, താങ്കളാണെങ്കില്‍ എന്തുചെയ്യും?

ice cream . ഐസ്‌ ക്രീം!

Nature changes its wallpaper everyday in the museum grounds.

That’s why the people of Thiruvananthaupuram like to go there.

Everyday it refreshes us with a difference.

In this ever fresh ambiance you may consume any number of ice-creams from the eco-friendly parlors at the eastern side of the park.

That’s what happened to Sasankan once

ഇത്‌ തിരുവനന്തപുരത്തുള്ള മ്യൂസിയത്തിന്റെ കിഴക്കുഭാഗത്തെ മറ്റൊരു ദൃശ്യം.

ഇവിടെയുള്ള ഐസ്ക്രീം പാര്‍ലറുകളില്‍ കോണ്‍ ഐസ്ക്രീം മാത്രമേ കിട്ടൂ.

കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ്‌ ബാക്കിവരുന്നത്‌ തോന്നിയിടത്തെറിഞ്ഞുപോകലാണല്ലോ നമ്മുടെ ശീലം.

അപ്പോ ഇതുതന്നെയാണ്‌ നല്ലത്‌.

ദില്ലിയില്‍നിന്നും വന്ന മത്തായിയുടെയും എന്റെയും വക രണ്ടു റൗണ്ട്‌ ഐസ്ക്രീം കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ്‌ ശശാങ്കന്‌ അതോര്‍മ്മ വന്നത്‌.

'ഷുഗര്‍'.

ഉടനേ ഓടി ഗുളികയ്ക്ക്‌.

Shameless cat . നാണമില്ലാത്ത പൂച്ച

I was in search of some peacocks.

They were everywhere in that area of Trichi.

Some were with tails some without that.

Some were in Singles and others in groups.

But the moment I took my brush, they became ashamed and moved away.

Then this shameless cat that was sleeping on a cement bunch woke up, looked at me and gave a teasing smile.

തൃച്ചി.

പട്ടണത്തില്‍ നിന്നും ദൂരെ ഒരു പാര്‍പ്പിടമേഘല.

എത്ര വിചിത്രം, മയിലുകള്‍!

അവയെ എവിടെയും കാണാം.

വാലുള്ളവ, വാലില്ലാത്തവ.

ഒറ്റയ്ക്ക്‌, കൂട്ടമായി.

പാതയോരത്തും പൊന്തക്കാടുകളിലും വീടിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്തും ചിലപ്പോള്‍ നടുറോഡില്‍ പോലും!

എന്നാല്‍ (ശ്രീനിവാസന്‍ പറയുമ്പോലെ) ഇത്‌ ഒരു മയിലല്ല.

ഒരു പൂച്ച.

മയിലുകള്‍ എന്റെ ബ്രഷ്‌ കണ്ടപ്പോഴേ നാണം കൊണ്ട്‌ ഓടിയൊളിച്ചുകളഞ്ഞു.

ഇവനാണെങ്കിലോ, നാണം എന്തെന്നേ അറിയില്ല.

കണ്ടില്ലേ നോക്കുന്നത്‌.

A coastal lunch . തുറയിലെ ഊണ്‌

The life in the costal areas of kerala is something different.

Not talking about the beaches like kovalam or somatheeram.

Should go the fishermen’s villages.
See some dark men, women, dogs, children, red mud paths near the rocky fences and hundreds of tiny gray huts surrounded by thousands of coconut trees.

On a sunny afternoon you’ll see a yellow still life with wooden boats and brown fishing nets with a backdrop of a mosque or church.

Whenever I see this picture, I remember the lunch I had on that day from a small ‘tea shop’ with my friend.

The meals were served on plantain leaves.

The side dishes were spicy.

And the ‘special’ for the day was fresh fish fry.

വിഴിഞ്ഞത്തേക്കു പോകുന്ന വഴിയാണ്‌.

ഉച്ച കഴിഞ്ഞ സമയം.

കടലില്‍ നോക്കിയാല്‍ കണ്ണു പൊള്ളും.

കരയില്‍ പുതുതായിത്തീര്‍ത്ത ചെമ്മണ്‍ പാത.

കടലുകേറാതിരിക്കാന്‍ പാറക്കല്ലുകളുടെ പാറാവ്‌.

ഈചിത്രം കാണുമ്പോഴൊക്കെ അന്നു കഴിച്ച ഊണാണോര്‍മ്മ വരുന്നത്‌.

വറുത്ത അയലയും വെളുത്ത ചോറും.

കനത്ത കഷ്ണങ്ങളുള്ള സാമ്പാറും തോരനും.

ഉടുപ്പിടാതെ വരുന്ന തടിയന്മാരായ മുക്കുവന്മാരില്‍ നിന്ന് രണ്ടാമതൂണു വാങ്ങുന്നതിന്‌ ഹോട്ടലുടമ പണമീടാക്കും.

എന്നാലേ മുതലാകൂ!

(പിന്നെ, ഇവിടെ ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ്‌ കഴിച്ച ആള്‍തന്നെ ഇലയെടുക്കണം.

പയ്യന്നൂര്‍ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ "ഇലയെടുത്തു ചാടണം")