neyyar dam . നെയ്യാര്‍ ഡാം

Neyyar dam is 21km away from Thiruvananthapuram,

It's a beautiful picnic spot.

The cool blue lake with green frills touches

the violet mountain range of 'Sahya'.

The water flowing out from the dam carries

thousands of fallen forest leaves -

red .....

orange ....

yellow ....

പണ്ട് പ്രൈമറി സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്

ആദ്യമായി നെയ്യാര്‍ ഡാമില്‍ പോകുന്നത്.

സര്‍ക്കാര്‍ ബസ്സിലായിരുന്നു അന്നത്തെയൊക്കെ എസ്കര്‍ഷനെന്നാണ് ഓര്‍മ്മ.

ഡാമിലേക്കുള്ള പഠനയാത്രയെപ്പറ്റിയും

അവിടെയുള്ള ജീവന്‍ തുളുമ്പുന്ന പ്രതിമകളെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ

അന്നു ടീച്ചര്‍ ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് വിവരണമെഴുതിച്ചിരുന്നു.

പിന്നീട് കാഴ്ചകാണാനും ചിത്രം വരയ്ക്കാനുമൊക്കെയായി

എത്രയോ തവണ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നു.

മുതിര്‍ന്നപ്പോല്‍ യാത്ര കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ബൈക്കിലായെന്നുമാത്രം.

peacocks of trichi . തൃച്ചിയിലെ മയിലുകള്‍

തൃച്ചിയിലെ ഒരു പാര്‍പ്പിട മേഘല.

വൃത്തിയുള്ള നിരത്തുകള്‍.

ചുറ്റും കുറ്റിക്കാട്.

മയിലുകള്‍ എവിടെയും യഥേഷ്ടം വിഹരിക്കുന്നു.

പാതയോരത്ത്, വീട്ടുവളപ്പില്‍, പൊന്തക്കാട്ടില്‍, നടുറോഡില്‍!

ചില പൂവാലന്മാര്‍ മരത്തിനു മുകളിലേക്കു പറന്നുകയറി

പ്രൌഡിയോടെ അവിടെ ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നു.

പെണ്‍‌മയിലുകള്‍ ചിതലുകളേയോ, പുഴുക്കളേയോ

ചിക്കിപ്പെറുക്കുന്നു.

ചില പൂവന്മാരെ കണ്ടാല്‍ പിടയാണെന്നേ തോന്നൂ!

വാലു പൊഴിഞ്ഞവ.

പുതിയ വാലുമുളയ്ക്കും വരെ നാണക്കേട് സഹിക്കണം.

Men without mustache may be great looking.

But peacocks without tails look funny!
Here are some tailless peacocks from Trichi.

In this part of Trichi it’s easy to capture peacocks in to your paintings.

Even if the peacock you are drawing is moving away from the frame,

you need not worry.

Within no time another set of peacocks will be available there!
After framing the painting I have shown this work

to one of my friends.

And he said,

“Peacocks moving from right to left is inauspicious”.

But I don’t mind.

Let them walk as they like.

girl at kovalam . കോവളത്തെ പെണ്‍കുട്ടി

Kovalam is the most visited beach in my life.
My father was my first company.
Now my daughter accompanies me.
She likes to play in the sand and water.
And I like to watch it.

റെയില്‍‌വേസ്റ്റേഷന്‍.., ചന്ത.., മൃഗശാല.., മൈതാനം...

അങ്ങനെ, സ്കെച്ചുചെയ്യുവാന്‍ പുതിയ മേച്ചില്‍പ്പുറം തേടിയാണ്

അന്ന് കോവളത്തെത്തിയത്.

പ്രദീപും വിമല്‍‌രാജും ബാലകൃഷ്ണനും ഗിരീഷുമൊക്കെയായിരുന്നു കൂട്ട്.

വെയിലുകായുന്ന വിനോദസഞ്ചാരികളെ

അവരറിയാതെ കടലാസില്‍ കോറിയിടവേ

ദാ.. ഒരു മദാമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.

എത്ര വര്‍ഷങ്ങള്‍....

കോവളം.. ഇപ്പോഴും എത്ര മനോഹരം!

ഇത് ഒരു പുതിയ ചിത്രം.

.

girl

the old building of ahmedabad . അഹമ്മദാബാദിലെ പഴയ കെട്ടിടം

After the 21 day’s stay at Ahmadabad with vegetarian food and
“Yoga” practices, I became a different man.
When I returned home, my wife lifted my T-shirt and started laughing.
My pot-belly was totally missing.
But I made her know what I really was missing.
Some of my favorite works done at Ahmadabad were mislaid.
Luckily, I could save this one.
ആറുകൊല്ലം‌മുമ്പ് അഹമ്മദാബാദിലെ ഒരു റോഡരുകിലിരുന്നു വരച്ച ചിത്രമാണിത്.
കുട്ടികളുപയോഗിക്കുന്ന വാട്ടര്‍കളര്‍ കേക്കുകളായിരുന്നു മാധ്യമം.
വര്‍ഷങ്ങള്‍‌ക്കു ശേഷം ചേതന്‍ ഭഗത്തിന്റെ
“ത്രീ മിസ്റ്റേക്‍സ് ഇന്‍ മൈ ലൈഫ്” വായിച്ചപ്പോള്‍ തോന്നി,
അതിലെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ബാങ്ക് കെട്ടിടം ഇതുതന്നെയാണോ എന്ന്.
.

rain tree . മഴമരം

This is one of my three watercolour paintings done during the stay at Puducheri.
When I see this picture, I recollect the old couple whom I met under this rain tree.
They were waiting near the culvert with their moped to get someone’s help.
The lady was too weak to climb and sit on the seat of that moped.
….. When the old man and old woman gave me a thankful smile, for a moment, I thought, I have done a great thing!

മഴമരത്തിന്റെ തണലത്ത് മോപ്പെഡുമായി നില്‍ക്കുകയാണ് അവര്‍.
വൃദ്ധദമ്പതികള്‍.
മുത്തശ്ശിക്ക് മോപ്പെഡിലേക്ക് കയറാന്‍ വയ്യ.
ഒരു കൈ സഹായം വേണം.
എത്ര നിസ്സാരമായ ഒരു സഹായം!
പക്ഷേ, നന്ദിപൂര്‍വ്വമുള്ള ആ പുഞ്ചിരി...
...എത്ര അമൂല്യം!

The bull without cart . വണ്ടിയില്ലാത്ത കാള

.
It was a sultry afternoon.
The dirty dust of the Nagarkovil was showering all over our bodies with the hot and naughty wind.
This bull was resting in the middle of the road and we were on the broken slabs over the sewage near the bus stand.
Martin brought some stones to prevent my paper from flying off.
We were really mad.
A crowd appeared to watch this tamasha.
.
മാര്‍ട്ടിനോടൊപ്പം തോവാളയിലും മറ്റും കറങ്ങിയ കൂട്ടത്തില്‍ ചെയ്ത രണ്ടു ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു “വണ്ടിയില്ലാത്ത കാള“യും “കാളയില്ലാത്ത വണ്ടി“യും.
ഞാന്‍ പയ്യന്നൂരിലേക്കും പിന്നീട് അടൂരേക്കും പോയപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ അച്ഛനും അമ്മയും ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു.
അവരെ കാണാനായി വല്ലപ്പോഴും എത്തുന്ന എന്നെ പൂമുഖത്തുവച്ചിരുന്ന ഈ ചിത്രം പലപ്പോഴും അസ്വസ്ഥനാക്കി.
.

kovalam . കോവളം

It was a rainy day.

Heavy downpour!

He was a crazy man.

So he went to the beach, alone.

Above the rocks there was a thatched hut, leaking all over.

Roasted shells were served with local liquor.

Two dark skinny children were sitting on a corner, looking at him with their big pale eyes.

They were hungry.

It is obvious.

It’s not the season.

They must me starving.

There are roasted shells.

But they are for the customers.

The man could not eat them when he saw those poor souls.

“If I do not touch the shells, definitely their mother would give it to the next customer”, he thought.

.

While stepping down he couldn’t stop looking back.

He saw those children with happy faces and wide open eyes, having the half eaten shells!

.

കോവളത്തെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ മനസ്സില്‍ നിറയും.

ഞാനാദ്യമായി ‘കോവളം’ വരയ്ക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ഒപ്പമുണ്ട്.

ഞാനന്നു സ്കൂള്‍ കുട്ടി. മഴയുള്ള ഒരു മദ്ധ്യാഹ്നം. പാറക്കല്ലില്‍ ഇരുന്ന് ഞാന്‍ വരച്ചു.

നിവര്‍ത്തിയ കുടയുമായി അരികില്‍ അച്ഛന്‍ നിന്നു.